Boek: Mijn verhaal

Schrijver: Johan Cruijf

 

Johan Cruijff werd op vrijdag 25 april 1947 geboren in het burgerziekenhuis in de Linnaeusstraat te Amsterdam. Hij was de tweede zoon van Hermanus Cornelis Cruijff en Petronella Bernarda Draaijer, die hem vernoemden naar de opa van moeders kant: Hendrik Johannes Draaijer. Johan, die door zijn moeder 'Jopie' werd genoemd, groeide op in de Akkerstraat in de wijk Betondorp, op een steenworp afstand van het toenmalige Ajax-stadion. Vader Manus en moeder Nel kwamen beiden uit de Jordaan. Na de oorlog waren ze in een woonwinkelpand een groentezaak begonnen, genaamd Cruijffs Aardappelenhandel. Nel werkte op vrijwillige basis ook af en toe als hulp in de kantine van het Ajax-stadion.

 

Het boek van Johan Cruijff vind ik het allerbeste boek die ik ooit heb gelezen. Ik leefde er gewoon helemaal in en had het boek binnen no-time uit, echt een aanrader! (voor de voetballiefhebbers)

 

 

 gevoelig: Omdat hij overleden is

 leuk: omdat er veel avontuurlijke dingen gebeuren

 avontuurlijk: omdat hij vaak naar een ander land gaat

sportief: omdat het over voetbal gaat

 

 

 

Samenvatting:

Het boek vliegt door de vroege levensloop van Cruijff heen. Dat kan ook bijna niet anders bij zo’n dun boekje. Veel ruimte is er niet en die ruimte moet op een bepaalde manier ingevuld worden. Dan moeten er keuzes gemaakt worden. Waar wordt meer tijd aan besteed en waar minder? Bij Mijn verhaal is de keus gemaakt om de nadruk vooral te leggen op laatste jaren, op de periode dat het bij Ajax niet goed ging, en Cruijff actief bezig was om het tij te doen keren. 

In vergelijking is er veel aandacht aan deze korte periode uit Cruijffs leven besteed, waardoor er minder aandacht uit is gegaan naar alle mooie dingen die hij heeft bereikt, zowel als voetballer als als coach. Hierdoor komt hij er als voetballer en coach eigenlijk maar bekaaid vanaf. Deze nadruk zorgt ervoor dat Cruijff wordt neergezet als iemand die telkens weer verzeild raakte in allerlei nare conflicten. Uit het boek blijkt namelijk al vrij snel dat de carrière van Cruijff de nodige tegenslagen heeft gekend in de vorm van botsingen met, met name, bestuursleden. Cruijff wordt neergezet als een sterke persoonlijkheid, die zijn mond niet zomaar dicht houdt, voor niemand.

Desondanks wordt door de keuze om zoveel aandacht te besteden aan juist deze periode de indruk gewekt dat hij in de kwestie Ajax zijn eigen gelijk wil halen en dit probeert door middel van zijn kant van het verhaal te laten optekenen in zijn autobiografie. Dat is jammer, want er is een scherpe blik voor nodig om hier doorheen te prikken.